Ik hoor het nu wel eens: “Je bent anders geworden in het schrijven van je ‘verhaaltjes’. Je geschiedkundige vertelsers waarmee de Fantastoricus begon, zijn veranderd naar meer filosofische ‘toestanden’. Ben jij dan zelf ook zo ‘serieus’ geworden ? Wat betekent dat ‘schrijven’ eigenlijk voor jou ?”…
Ik wou daar graag op antwoorden en zoals wel vaker is dat een collage geworden van eigen gedachten en die van ‘echte’ schrijvers.
Ik neem mijzelf echt niet te serieus en ik hoop dat je merkt dat voor mij verwondering en humor nog steeds de belangrijkste manieren zijn om bezig te zijn met de ‘ondraaglijke lichtheid van het bestaan’*, wat ik wel vaker benoem als ‘les choses de la vie’… ik denk ook dat het behoort tot het proces van ouder worden om meer levensbeschouwend te worden. Het is voor mij heel bevrijdend èn verbindend om het allemaal ‘op papier te zetten’ zonder compromis... en het te kunnen delen, waarbij vrijheid heel belangrijk is. Ook al is de geschiedenis een onuitputtelijke schatkamer voor verhalen, uiteindelijk is het boeiendste onderwerp ‘de mens’ zelf – en als inspiratiebron onuitputtelijk.
– Arno: “Ik droom veel, over relaties, over mensen die elkaar graag zien of ruzie maken. ‘s Ochtends schrijf ik die droomverhalen op. Mensen zijn mijn grote inspiratie.”
Ik nodig mensen ook meer en meer uit om de ‘dingen des levens’ in vraag te stellen: niets is vanzelfsprekend.
Ik kan met mijn gehavend lijf misschien niet ver meer op stap gaan, maar ik reis nu ‘nog’ meer in mijn hoofd en in mijn hart; daarbij put ik ook wel eens uit mijn eigen herinneringen en ervaringen.
– you dont’t put yourself in what you write, you find yourself there !
– Gerard Reve :
“Naarmate ik ouder word wordt, wat ik schrijf,
hoewel fraaier verwoord, steeds enkelvoudiger van inhoud:
liefde (of geen liefde), en ouder worden, en dan de Dood.” ****
– ‘Wij lezen om te weten dat we niet alleen zijn’... dat hoorde ik in de film ‘Shadowlands’ en in mijn hoofd werd het ‘wij schrijven om te laten weten dat we niet alleen zijn’.
– Annie M.G.Schmidt:
“ We hebben de SCHRIJVER gezien op het feest, zo natuurlijk en zonder decorum.
Hij was zo gewoon als elk ander beest en zonder tralies voor hem.
We hebben hem van dichtbij gezien.
We hebben gefluisterd: o, kijk, nou zie je zijn vingers, hij heeft er tien;
daar zal hij zijn boeken mee schrijven.
We hebben de SCHRIJVER gezien !
Maar hoe het ook zij, zo al met al mag eenieder tevreden wezen:
we hebben de SCHRIJVER gezien op het bal, in de zaal, in de winkel en overal...
Nu hoeven we nooit meer te lezen.”**
– Antonio Machado: “Bedachtzame mensen leven vaak in een wereld ver weg van de werkelijkheid van het leven. We moeten allemaal een wereld creëren waarin we de onvermijdelijke tragedies kunnen plaatsen. Maar niet veel mensen doen dat”.
Spelen met taal – met woorden – verloopt soms geinig en wat grillig. ’t Moet ook niet altijd hoge toppen scheren. Gedachten zullen niet steeds grote gedichten worden.
Bij mijn verhalen is humor best nooit ver weg, maar er is geen wil voor cynisme – misschien wel zin in wat ironie of een vleugje sarcasme; soms rebels of tegendraads en liefst verrassend: er zit hier en daar wel wat venijn in de staart.
– Gandalf in ‘de Hobbit’: “Een goed verhaal verdient wat verfraaiing”.***
Schrijven en lezen gaan samen: ik lees ‘alles’ maar historische romans zijn veruit mijn favorieten. Ik vind het zelf heel boeiend om een – al of niet verzonnen – verhaal te schrijven in een historische context, die ik dan zo juist mogelijk tracht weer te geven.
– J.J Rousseau: “geschiedkunde ‘bedrijven’ en in verhalen weergeven is tussen alle veronderstellingen en leugens op zoek te gaan naar die die het meest op de waarheid gelijken.”
Waarnemen kan tot waarheid leiden, en werkelijkheid tot verbeelding of – meer dan we zouden denken – omgekeerd… en vaak overtreft de werkelijkheid de fantasie: waanzinnige verhalen over narcistische presidenten moet je zelfs niet verzinnen.
Heel wat keren slaan lezers de bal mis als ze menen te weten welke van ‘mijn’ verhalen echt gebeurd zijn en welke ik heb verzonnen. Onder het pseudoniem Fantastoricus kan – en mag – het dan ook alle kanten uit gaan.
– Game of Thrones: ‘Een legende is veel meer dan een goed verhaal. Het gaat om de betekenis ervan. Iets hoeft dus niet per se waar te zijn om toch van waarde te zijn.’
Come and see next week _______________Raphaël & Fantastoricus_______________
* ‘De ondraaglijke lichtheid van het bestaan’ is een aangrijpend boek van Milan Kundera.
** uit een gedicht van Annie M.G. Schmidt (in Weer of geen weer – 1954).
*** ‘The Hobbit’ is geschreven door J.R.R. Tolkien, beter gekend van ‘the Lord of the Rings’.
**** ‘Scheppend kunstenaar’ (1973) van Gerard Reve.
– meer op de blog fantastoricus.strikingly.com of facebook van Raphaël Snoeck
– reageren kan ook op raphaelsnoeck@skynet.be
