Waar komen wij vandaan, waar gaan wij heen? Het blijft de grote levensvraag maar de eindbestemming is voor iedereen dezelfde... en er is een afscheidscode: over de doden niets dan goeds.
(Ik denk hier aan het verhaal van de overledene die vanuit de hemel neerkijkt op zijn eigen uitvaartplechtigheid en verrast is door de vele lofbetuigingen die hij over zichzelf hoort. Een engel die meeluistert reageert: “Whaw! Dat is wel heel wat. Het is wel duidelijk dat je je plaats hierboven verdiend hebt!” Waarop de man antwoordt: “Het is fijn om te horen, maar voor wat het waard is: waarom hebben zij mij dat allemaal nooit verteld toen ik nog in leven was?”)
“De levenden verdienen respect, de doden slechts de waarheid.” (Voltaire)
Wij gaan hoe dan ook op zoek naar de gepaste woorden bij onze laatste groet aan hen die ons node moeten verlaten… maar wat zouden de eigen afscheidswoorden kunnen zijn – aan ons gericht – van een dierbare die het tijdelijke voor het eeuwige wisselt ?
“Op deze dag moet ik verdwijnen, dat hoort nu eenmaal bij het leven.
Het liefst was ik samen met jou de laatste grens over gegaan
maar het lot dacht er anders over en haalde ons uit elkaar.
Laat je tranen nu maar gaan; ik begrijp dat, nu ik wegga deel ik je verdriet,
maar ook al verlaat ik je vandaag, ik zal altijd naast je staan.
Zeggen dat we liefhebben is soms zo vluchtig, jij zei dat nooit maar je bent wel gebleven!
Speel, glimlach, denk aan mij, bid voor mij als dat je helpt,
laat mijn naam genoemd worden zoals altijd, zonder dat er een schaduw op rust.
Waarom zou ik door jou vergeten worden nu je mij niet meer kunt zien?
Ik wacht alleen op jou in deze ‘tussentijd’, heel dichtbij, in een ‘tussenruimte’, om de hoek.
Binnen luttele jaren is onze naam vergeten, geen god maar ’t universum roept ons terug.
Het leven is wat het altijd was. Ik ga misschien weg maar ik blijf eigenlijk bij je!
Alles is goed !”
...Vanuit een warme herinnering aan een lieve vriendin die samen met mij een eind van de weg is gegaan en veel te vroeg en tegen haar wil de laatste grens is ‘overgeduwd’…
_______________________________________Fantastoricus________
Met dank voor de inspiratie aan G.K. Chesterton, Jasper Steverlinck, Suzan en Freek… en aan allen die mij nabij zijn gebleven.
Meer op fantastoricus.strikingly.com of facebook van Raphaël Snoeck.
Reageren kan ook op raphaelnoeck@skynet.be
