Sint-Pieter staat aan de hemelpoort nieuwe zielen op te wachten, maar hij moet dringend een sanitaire stop inlassen en vraagt Jezus om even zijn wacht over te nemen. Vijf minuten later arriveert de eerste klant, een oude man. Hij ziet Jezus staan en is helemaal in shock. ‘Inderdaad’, zegt Jezus. ‘U bent dood. Maar maak u niet ongerust: c’est la vie. Maar voor ik beslis of u naar de hemel mag, moet ik u enkele vraagjes stellen. Pro forma. Wat is uw naam?’
‘Goh, mijn naam...’ De man is nog steeds in de war. ‘Ik weet het even niet meer.’
‘Geen probleem,’ sust Jezus. ‘Dat kan gebeuren. ‘t Is allemaal ook niet niks, hé, doodgaan. Maar ik heb nog een paar vraagjes. Wat is uw beroep?’
De oude man denkt diep na. ‘Timmerman! Ik was een timmerman.’
Jezus raakt geïntrigeerd en kijkt de man diep in de ogen. ‘Ah zo, timmerman… En had u kinderen?’
'Ja’, zegt de man. ‘Ik had een zoon, en iedereen in de wereld zag hem graag.’
Deze keer is het Jezus die aan de grond genageld staat. Hij krijgt tranen in zijn ogen, leunt naar voren en fluistert hoopvol: ‘Papa ?’
Waarop de man verheugd uitroept: ‘Pinokkio !?’
___________________________________________________________________________________
* Honneur au maître : het verhaaltje werd aangereikt door Sid Van Oerle, acteur. (oa in Humo 4122/36)
_____________________________________Fantastoricus___________________________________
meer op de blog fantastoricus.strikingly.com of facebook van Raphaël Snoeck
reageren kan ook op raphaelsnoeck@skynet.be
