Is het waar dat er zoiets bestaat als de allesoverstijgende en eeuwigdurende liefde? Ik ben niet de eerste – en de laatste – die dat hoopt. Wat is dat dan toch met al die gebroken harten? Over de liefde is sinds alle tijden overal al heel veel nagedacht en geschreven, en dan gaat het niet altijd over rozengeur en maneschijn.
Misschien is liefde iets uit een andere dimensie (7). We kunnen haar niet naar believen oproepen. En als ze zich voordoet, kunnen we haar niet onderdrukken. Het is geen keus om lief te hebben.
Volgende uitspraak wordt toegewezen aan Madame de Pompadour, de maitresse van Louis XV: “Als de mensen beweren dat zij hun hart hebben verloren, is het meestal toch alleen het verstand. Misschien hebben wij slechts de kracht om één enkele keer in ons leven werkelijk van iemand te houden en wel de eerste keer; om ons later met kleine avontuurtjes over dit grote verlies te troosten. Ja, misschien is het zelfs het teken van werkelijke liefde dat zij vergaat als een brandend braambos. Maar moet daarom aan het einde alleen as overblijven? “ (1)
Het mysterie van de liefde blijft door de tijd heen een onuitputtelijke inspiratiebron: “Plaisir d’amour ne dure qu’un moment, chagrin d’ amour dure toute la vie...” (4)
Kan, als de wegen van geliefden zich scheiden, volgende gedachte troost brengen?: “Vergeet mij niet. Draag mij mee in je hart, en probeer weer gelukkig te worden”.(2)
“For as the sun is daily new and old, so is my love still telling what is told”.(6)
(want zoals de zon zich elke dag herstelt, zo wordt mijn liefde ook steeds weer verteld)
Er komt geen bedrog of verraad zwaarder aan dan dat van iemand die je heel graag ziet.
“Le parfait amour est une chimère. Il n’y a de réel que l’amitié, qui est de tous les temps, et le désir, qui est du moment”...(3)
“I hold it true, whate’er befall; I feel it when I sorrow most
‘Tis better to have loved and lost than never to have loved at all.” (5)
Heel wat filosofen hebben over de liefde geschreven.
Ibn Hazm bvb noemde de liefde ‘een opstandige ziekte, omdat die ziekte niet wil genezen’.
Avicenna zag liefde slechts als ‘een ziekte als het een obsessie wordt’ (9).
Rainer Maria Rilke: ‘dit is liefde: twee eenzamen die elkaar ontmoeten, beschermen en groeten’.
Friedrich Nietzsche: ‘er is altijd enige waanzin in liefde maar er is ook altijd een reden voor waanzin’.
De lijst met meningen en gedachten is heel lang: er zijn weinig denkers die zich niet verdiept hebben in het “mysterie” van amor.
In mijn studentenkamer hing een poster van James Dean (rebel without a cause) en daar stond volgende quote op: “the greatest thing you’ll ever learn is to love and to be loved in return”. De prent is al lang verdwenen, maar de tekst stond meteen in mijn hart gegrift.
Er is in dit leven niets dat de magie – en de kwetsbaarheid – van de liefde overstijgt. Liefde is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven, zelfs als de zon opkomt in het Westen en ondergaat in het Oosten, als de zeeën droogvallen en de bergen verwaaien in de wind. (8)
– On revient toujours à ses premiers amours! –
_______voor de ‘lovely ladies’ in mijn leven _________Fantastoricus_______
bronnen:
(1) uit “de filosofe en de droom van Diderot “ van Peter Frange.
Jeanne Antoinette Poisson, markiezin de Pompadour (29 december 1721 - 15 april 1764), algemeen bekend als Madame de Pompadour, was een lid van de Franse rechtbank en was de officiële minnares van Louis XV van 1745 tot 1751, en bleef invloedrijk als hoffavoriet tot haar dood.
Pompadour nam de regie van de koning op zich en was een gewaardeerde assistent en adviseur, ondanks haar zwakke gezondheid en vele politieke vijanden. Ze verzekerde titels van adel voor zichzelf en haar familieleden en bouwde een netwerk van ‘klanten’ en supporters op. Ze was bijzonder voorzichtig om de koningin Marie Leszczyńska niet te vervreemden. Op 8 februari 1756 werd de markiezin de Pompadour genoemd als de dertiende dame in afwachting van de koningin, een positie die beschouwd werd als de meest prestigieuze aan het hof, die haar met eergevoel toekwam. Pompadour was een belangrijke patrones van architectuur en decoratieve kunsten, vooral porselein. Ze was een patrones van de filosofieën van de Verlichting , inclusief Voltaire. Vijandige critici hadden haar in het algemeen geteisterd als een kwaadwillige politieke invloed, maar historici zijn gunstiger en benadrukken haar successen als patrones van de kunsten en een voorvechter van Franse trots. Kunsthistorica Melissa Hyde betoogt dat de kritieken van Pompadour werden aangewakkerd door angst voor het omverwerpen van de sociale en genderhiërarchie die de macht en invloed van Pompadour vertegenwoordigden, als een vrouw die niet in de aristocratie was geboren.
(2) uit “Woman in gold”, een film van Simon Curtis (2015)
(3) Andrea De Nerciat, Félicia ou mes fredaines, roman libertin 177
(4) "Plaisir d'amour " is een klassiek Frans liefdeslied geschreven in 1784 door Jean-Paul-Égide Martini (1741-1816); het ontleende zijn tekst aan een gedicht van Jean-Pierre Claris de Florian (1755-1794), dat in zijn roman Célestine voorkomt.
De melodie voor Elvis Presley's "Can't Help Falling In Love" (1961) is gebaseerd op ‘Plaisir d'amour’.
(5) Lord Alfred Tennyson
(6) uit sonnet 76, William Shakespeare
(7) uit Oorsprong van Dan Brown
(8) het beeld van zon en wind komt uit een passage in Game of Thrones
(9) uit “de naam van de roos” van Umberto Eco
meer op de blog fantastoricus.strikingly.com of facebook van Raphaël Snoeck
reageren kan ook op raphaelsnoeck@skynet.be
