Het overkomt mij steeds vaker... maar toch overvalt het mij nog elke keer: nadat ik een tijd heb zitten sleutelen aan een ‘schrijfsel’ over ‘les choses de la vie’, en het meer op een worsteling begint te gelijken, laat ik het even rusten, ga onder mijn kriekelaar zitten en/of sla een boek of een tijdschrift open… en zie, de woorden die ik zoek komen soms bijna letterlijk naar mij toe. Ik geef hier zo een moment weer, woord voor woord, juist toen ik nadacht over de vraag of ik alles opnieuw – en op dezelfde manier – zou doen mocht ik mijn leven ‘herdoen’.
– >“Heb jij spijt van dingen? Ik vraag het omdat spijt wel een nieuw taboe lijkt: ik hoor mensen almaar vaker zeggen dat ze gelukkig zijn met de verkeerde keuzes die ze maakten, met de dingen die niet liepen zoals verhoopt – want die hebben hen gemaakt tot wie ze nu zijn... terwijl ik denk: wat is er mis met het simpelweg betreuren van de ongelukkige afslagen in je leven?”
– >“O ja: ik zit vaak te denken aan periodes in mijn leven waarnaar ik zou willen terugkeren, om het deze keer wèl goed te doen. Maar ik wapen me wel tegen de grote weemoed: ik tel in mijn leven minstens evenveel beslissingen die op het moment zelf heel riskant waren, maar prachtig uitgedraaid zijn.
Weet je, ik ben een piekeraar – melancholie is me niet vreemd. Ik heb periodes waarin ik ‘s nachts vaak wakker lig, en iets vervelends in mij voel knagen. Ik moet daartegen vechten: het is niet het soort somberheid dat gemakkelijk verdampt. Maar de volgende ochtend sta ik wel weer op, en geloof ik in wat voor me ligt. Humor en nieuwsgierigheid: het zijn waanzinnig goed werkende ‘pilletjes’ tegen verdriet. Ze zouden dat moeten subsidiëren.“*
Ik denk zelf dat ik in een volgend leven ook zoveel mogelijk andere – nieuwe – “dingen” zou proberen – nieuwe avonturen beleven, met nieuwe mensen – vanuit een grote hang naar verwondering maar wel rekening houdend met de ervaringen in mijn huidig leven… je herleest ook niet steeds maar hetzelfde boek, als er nog zoveel andere boeiende verhalen zijn.
‘Ervaring is de naam die we aan de som van onze fouten geven’. (Oscar Wilde)
Waarom zou het niet toegelaten zijn om even stil te staan bij de minder leuke momenten om ze te betreuren maar ook om ze te beschouwen als levenslessen: al wordt onze persoonlijkheid zeker bepaald door de keuzes die we maken met – of ondanks – onze talenten, eigenlijk worden wij vooral ook gevormd door onze ervaringen. Op die manier evolueren en veranderen wij constant, als wroetende acteurs in een film waarvan het scenario voortdurend herschreven wordt.
Ik ben wel dankbaar voor de fijne “dingen” tot nu toe (en ik leerde de minder leuke te aanvaarden) en ik zou zeker ook heel wat verder willen beleven… ook al weet ik dat mooie liedjes meestal niet lang duren:
Es geht alles vorüber, es geht alles vorbei !
_________________________________________Fantastoricus_____________
* Uit een interview met Adriaan Van Hoof, in HUMO
meer op de blog fantastoricus.strikingly.com of facebook van Raphaël Snoeck
reageren kan ook op raphaelsnoeck@skynet.be
