Het Ramayana ballet in Yogyakarta (Java – Indonesië) is een prachtige dans en drama – voorstelling begeleid door traditionele gamelan muziek.
Elke maand, bij volle maan, wordt één van de vier scènes opgevoerd. De hele cyclus kan dus slechts drie maal per jaar gezien worden.
Wij hadden ook tickets gekocht voor een avondvoorstelling waar een ‘’compacte samenvatting “ van het Ramayana ballet zou gebracht worden: de vier hoofdstukken samen verkort tot anderhalf uur. Toen wij dat aan onze gids vertelden veranderde hij helemaal van houding. Hij keek ons zeer teleurgesteld aan – zeg maar kwaad; hij noemde het idee een schandelijke toeristenval en had van ons meer verwacht. Het kwam niet meer goed, hij verliet ons vrij abrupt maar draaide zich nog eens om en zei: you want to see but not to enjoy .
Het werd ook snel duidelijk wat hij bedoelde: toen we ‘s avonds toch naar de voorstelling gingen konden we niet echt genieten. Het verhaal werd inderdaad weinig bezield afgehaspeld en daar bovenop was er het voortdurend geflits van fotocamera’s vanuit het publiek dat uitsluitend uit toeristen bestond. Toeschouwers gaven luidop commentaar, zaten te eten en te drinken en sommigen van hen klommen zelfs onbeschaamd het podium op om close-up foto’s te nemen van de artiesten. Ik voel nog steeds plaatsvervangende schaamte. Achteraf hoorde ik dat de dansers speciale contactlenzen droegen die hun ogen moesten beschermen tegen al dat opdringerig camerageflits, vooral omdat hun dansperformance gekenmerkt wordt door hun wijd geopende ogen.
Het was echt een pijnlijke ervaring. Wij verstonden dat de dansers in die omstandigheden weinig enthousiasme konden uitstralen en we begrepen onze gids nu heel goed. Het is mij dan ook altijd bijgebleven. Wij namen ons vanaf dan ook voor een andere betrachting na te streven:
to see and to enjoy !
___________________________________Fantastoricus___________________
meer op de blog fantastoricus.strikingly.com of facebook van Raphaël Snoeck
reageren kan ook op raphaelsnoeck@skynet.be
