Ik kwam in Nepal een boeddhistische monnik tegen die mijn drang naar reizen ook zag als de zoektocht van mijn leven. Wij hadden een tof gesprek. Hij was een ZEN-adept en vertelde mij ongeveer het volgende:
“De zoektocht van het leven maakt ons onrustig als we blijven ronddolen ipv keuzes te maken. Op zoek naar het geluk? Als je het thuis niet vindt zal je het hier ook niet vinden.
Ga eens met mij aan de oever van de rivier zitten en kijk naar de stroom van het water – in de richting van de bron; het zal je rustig maken. Denk aan je vragen en vroeg of laat komen antwoorden, oplossingen – of wat je ook zoekt – op één of andere manier naar je toe gedreven. En op een keer komt er op die manier mogelijks ook een bootje langs dat je uitnodigt om mee te varen en samen te ontdekken wat zoveel mensen voor jou hebben gedaan met dezelfde vragen. Het zal je niet de grote antwoorden geven, maar vooral wat meer rust brengen, en je helpen om je een beeld te vormen van hoe mensen voor jou met dezelfde vragen probeerden om te gaan. Het zal je misschien niet de grote oplossingen bieden maar wel een vervullend moment, door het besef dat een stad is gegroeid rond een rivier, en dat de mensen die er woonden dezelfde vreugdes, pijnen en vragen hadden als jijzelf. De meerwaarde ligt op je bootjesmoment dan in het feit dat je de schoonheid zal ontdekken waar zoveel mensen aan gewerkt hebben. Ik wou dat ik de man was die je in dat bootje kon meenemen. “
Dat ik nu na al die jaren de man kan zijn die je in zo een bootje kan meenemen in mijn geliefde stad geeft mij een echt thuisgevoel omdat het vandaag echt bij mij past… ik kan/mag als verteller ‘mijn ding’ doen – als je dat wil, de al lang verdwenen mensen en hun verhalen achter de oude muren van onze mooie stad doen “herleven”… en ook weldadige stilte met je delen… het is misschien niet echt ZEN volgens het boekje maar het is heel levendig.
Mijn reizen zijn toch niet voor niets geweest – die monnik was een wijs man: hij leerde mij door zijn verhaal ook terugkeren naar de bron… Ook al moet ik daarvoor dan tegen de stroom in gaan.
_________________________________________________Fantastoricus___________
* de eerste zin uit ‘Melopee’ van Paul van Ostaijen; het gedicht staat ook uitgeschreven
op de kaaimuren van Gras – en Korenlei, de oude Gentse ‘haven tussen twee bruggen’.
info over een boottochtje in Gent kan je vinden op www.debootjesvangent.be
meer op de blog fantastoricus.strikingly.com of facebook van Raphaël Snoeck
reageren kan ook op raphaelsnoeck@skynet.be
