hij is vertrouwd met de zeilrituelen
ik kijk, wil leren en probeer te volgen
zijn taal is nieuw en vol van wondere woorden:
van fok en giek tot stag en schoot en roerkoning
eens op het water zal ik het wel snappen, zegt hij
omdat dat “leren” dan vooral meer “voelen” wordt
hij twijfelt niet want hij “beleeft” de boot
ik zie en voel het spel met wind en zeilen
hij stuurt zacht maar kordaat
en brengt de boot in snelle vaart
‘t is heerlijk spannend – ik mag buiten hangen
als de boot gaat hellen in de scherpe bries
hij en de boot – en nu ook ik, wij doen het samen
als een eenheid op het water, met weinig woorden
straks word ik wellicht meer dan een fokkemaat
en mag ik zelf het roer in handen nemen
ik voel, ik zal het kunnen – gijpen of over stag gaan
door op ‘t goede moment af te vallen of op te loeven
ik vraag me alleen af waarom de boot Sorata* heet
het zou me niet verbazen als het de naam is van een vrouw
____________________________Fantastoricus___________
met een knipoog naar Marte en een groet voor Hans en Kobe.
* Sorata is de naam van een stadje dat wij samen leerden kennen – met mijn trouwe zeilmaat Christ, met wie ik altijd al een boot heb gedeeld – diep in de bergen van Bolivië, waar door een uniek microklimaat heel het jaar door bloemen groeien.
meer op de blog fantastoricus.strikingly.com of facebook van Raphaël Snoeck
reageren kan ook op raphaelsnoeck@skynet.be
