De mooie bedenking om in het ’Open huis’ van La Verna* mensen “onvoorwaardelijk welkom te heten, zonder verwachtingen”** herinnert mij aan één van mijn verrassende en indringende reiservaringen.
Ik volgde in Sulawesi op mijn eentje een oud vergeten pad door de jungle en was na een paar dagen totaal uitgeregend – tent kapot – al mijn eten en drinken op – ik was uitgeput na een dagenlange jungletocht onder aanhoudende hevige moessonbuien, die dat jaar vroeger en heviger waren dan verwacht. Het is jaren geleden maar het klimaat was toen blijkbaar al aan het wankelen. Ik was al die tijd ook geen onderkomen en ternauwernood een levende ziel tegen gekomen. Terwijl ik mij afvroeg waar ik die avond zou kunnen schuilen en slapen, kwam ik aan een plek waar een man op een gevallen boomstam zat. Tot mijn grote opluchting bracht de vriendelijke man mij naar een hut die even verder verscholen zat in de jungle, net op tijd want achter de regenwolken ging de zon stilaan onder en ‘s nachts wil je echt niet in de open lucht blijven tussen alle dieren van de jungle die op jacht gaan.
Ik werd welkom geheten in een eenvoudige, onbewoonde maar gerieflijke schuilhut – het was er vooral droog; hij wees mij waar ik kon slapen, gaf mij fris water en wat gekookte rijst en ging rustig bij me zitten nadat hij een veilig vuurtje had gemaakt om mijn kleren te drogen. Hij probeerde te luisteren naar mijn avonturen en dat deed deugd; wij probeerden mekaar te begrijpen ondanks ons taalverschil – hij kon gelukkig ook een mondje Engels – en dat was soms best grappig maar vooral heel warm en ontspannend.
Voor het echt donker werd nam hij afscheid nadat hij mij nog tips gegeven had over het verder te volgen pad dat hij met houtskool had uitgetekend op één van de wanden van de hut; hij wenste mij verder goede reis en vroeg mij vol vertrouwen om de volgende morgen – als ik weg zou gaan – de deur van de hut goed dicht te doen om dieren buiten te houden. Ik vroeg hem waar hij heen ging en of hij terug zou komen; dit is ongeveer wat hij mij antwoordde:
“ Ik woon in een dorpje nog wat dieper in de jungle – op een uurtje lopen – maar ik kom ‘s avonds rond zonsondergang een paar uur naar hier om een eventuele reiziger op te vangen die het oude verlaten pad heeft gekozen en vermoeid is, zodat die hier voor een nacht rust, stilte en veiligheid vindt... en een beetje eten en drinken. Ik kan dan ook uitleggen hoe en langs welk pad hij/zij de volgende dag verder moet gaan, want vele stukken van het oude pad zijn overwoekerd en er zijn al meer trekkers verloren gelopen. Het moment van mijn eigen aanwezigheid is zo gekozen omdat de late namiddag het moment van de dag is waarop de meeste reizigers – ook langs dit pad – een onderkomen zoeken. Voor het helemaal donker is – en als ik zie dat alles in orde is voor de reiziger – ga ik dan naar mijn eigen familie terug. De volgende dag kan hij/zij dan verder de door mij aangeduide weg vervolgen om ‘s avonds in een groter dorp uit te komen dat weer aansluiting geeft met de bewoonde wereld ”.
Toen ik wou weten hoe vaak hij hier mensen opving vertelde hij dat dat nu al weer weken geleden was. Ik vroeg hem of het dan wel zin had dat hij hier elke avond kwam. Dit is wat ik uit zijn woorden begreep:
“Wij hebben vanuit onze dorpsgemeenschap een beurtrol met enkele mensen. Mocht er niet elke avond iemand van ons naar hier komen, dan had jij nu niet op die manier deze veilige slaapplek gevonden, èn wat gemoedsrust doordat ik je voor morgen de juiste weg heb uitgelegd, want van hier uit zou je zelf het verwaarloosde oude pad verder nog moeilijk kunnen vinden. Zo een jungletrail wordt ook wel vaker onderschat door ‘moderne’ hikers: zij volgen veelal een reisgids met een wegbeschrijving die jaren geleden werd gemaakt terwijl de jungle oude paden heel snel overwoekert. De enige zekerheid bij het leven in de jungle is de voortdurende verandering. Het is beter dat wij je hier opvangen dan dat we je in een hopeloos verdwaalde toestand vinden in het midden van de jungle, als we je al zouden vinden. Soms vraag ik mij af of jullie wel genieten van de tocht.
En hoe leg ik dat verder uit: dit gebeuren – dit ‘open huis’ – is voor jou duidelijk een goede beleving, een oase, een bevrijding; wel... voor mij is het dat evenzeer... ook mij brengt het een louterend gevoel. De vele keren dat ik hier op de ontmoetingsplaats alleen ben kom ik zelf tot rust en die momenten worden nu en dan ook nog bekroond door die ene reiziger die zoals jij na een tijd toch opduikt. Ik ben blij dat wij mekaar gevonden hebben, dat je hier rust gevonden hebt en dat ik je verder veilig op pad kan sturen. Slaapwel ! Het ga je goed.”
En weg was hij. Ik heb hem nooit meer terug gezien maar ik heb die nacht goed geslapen ondanks de vele geluiden in de jungle, heb de volgende dag mijn tocht vlekkeloos afgewerkt – met droge kleren en nieuwe kracht – en zal nooit vergeten hoeveel rust èn energie die mens mij gebracht heeft, zonder veel woorden. Ik besef nu dat ik niet eens zijn naam weet. Terwijl ik dit schrijf zie ik wat een “open huis” kan betekenen, voor als er iemand op bezoek komt, maar ook op momenten dat er niemand langskomt. In een oase is er tenslotte ook voortdurend fris water zodat de sporadische reiziger weet dat hij/zij er altijd zijn/haar dorst kan komen lessen en rust kan vinden in de schaduw van de bomen, ongeacht wanneer en hoe vaak hij/zij langskomt – en dat het heel fijn en geruststellend is als er iemand is die hem/haar opvangt. Op die manier is reizen – zoals het leven zelf – geen vlucht maar een ‘ontmoetingstocht’… en – door de kracht van anderen – een ontdekkingstocht… ook naar jezelf.
* ‘Open Huis’ van La Verna(een beweging voor bewustzijn, inspiratie en verbondenheid).
Het La Verna-huis is gelegen in een prachtig stukje Gent, tussen Rabot, Prinsenhof en Patershol. Je vindt het in het oude gildenhuis van de boogschutters van St.-Antonius aan de Antoniuskaai ter hoogte van het brugje van de keizerlijke geneugten. Het heeft een bijzondere energie, het is goed er te zijn.
Op donderdag in de voormiddag is het La Verna-huis open vanaf 11 u. Je kan kennismaken met La Verna en met het huis, en een praatje slaan met een vrijwilliger. ’s Middags om 12.30 u. kan samen worden gegeten. Je kan je picknick meebrengen of een broodje halen bij de bakker op de hoek van de straat.
Deze zomer is er ‘Open Huis’ op 4, 18 en 25 juli en op 1, 8, 22 en 29 augustus. Welkom!
Meer over La Verna, de activiteiten en de agenda, vind je op www. laverna.be.
_______________________________________Fantastoricus______________
** met dank aan Julie
meer op de blog fantastoricus.strikingly.com of facebook van Raphaël Snoeck
reageren kan ook op raphaelsnoeck@skynet.be
